Kolegiata Kartuska
Kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kartuzach jest pozostałością klasztornego Zakonu Kartuzów. Kościół klasztorny kartuzów wybudowany został w latach 1383-1405.
Oryginalny dach w kształcie trumny i hełm wieży barokowej pochodzi z 1731-1733.
We wnętrzu prezbiterium znajduje się cenne wyposażenie: gotycki ołtarz, bogate barokowe stalle, tron przeora, drewniane ławki z miejscami dla ojców zakonnych, obicia ze skóry koziej lub oślej oraz flandryjskie kurdybany.
Wszystko to sprawia, że jest to jedna z ciekawszych świątyń na Pomorzu.
Kolegiata Kartuska powstała dzięki hojności dwóch osób: kaszubskiego szlachcica Jana z Różęcina, który podarował ziemię zakonnikom oraz dzięki gdańskiemu patrycjuszowi Janowi Thiergart – fundatorowi kościoła.
Kościół swój charakterystyczny trumienny dach zyskał dopiero w I połowie XVIII wieku, kiedy to dach dwuspadowy zamieniono na kształt wieka trumny, nawiązując do pozdrowienia zakonników „Memento mori”, co po łacinie oznacza „Pamiętaj o śmierci”.
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny został otwarty dla wiernych dopiero w XIX wieku.
